داشتیم کتاب کمال الدین و تمام النعمة شیخ صدوق را مباحثه‌طور می‌خواندیم که با روایتی از امام حسین علیه السلام مواجه شدیم.
تألیف این کتاب از شیخ با این جرقه شروع شد که یک صحنه ناگواری برایشان به اجرا در آمده بود؛ شیعه با غیبت امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف، دچار حیرت و شبهه و دست و پا زدن های غیر اصولی و پاره شده از طریق هدایت شده است...
جالب است که این تازه برای آن زمان است که حدودا تنها یک قرن از غیبت کبری می‌گذرد! ما شیعه‌ها از همان زمان هم با روایات و آیات و سیره اهل بیت علیهم السلام انسی نداشتیم و راه خودمان را می‌رفتیم؛ در همین کتاب روایاتی می‌آید که نشان می‌دهد هم ائمه و هم پیامبران مردم را با مفهوم «غیبت» آشنا کرده بودند و اگر مردم به همین روایات رجوع می‌کردند، لااقل به آن زودی دچار حیرت و باری به هر جهت رفتن نمی‌شدند. خلاصه از شیخ می‌خواهند در این زمینه تألیفی داشته باشد و شیخ هم فرمایشی دارند که خلاصه‌اش این است: که داشتم فکر می‌کردم که خوابم برد؛ حضرت حجت علیه السلام را در این خواب دیدم که ایشان مرا امر به نگارش کتابی در مورد غیبت کردند و ماجرا شروع شد...
بله داشتم می‌گفتم که این کتاب را می‌خواندیم و ناگهان با روایتی از آقا امام حسین علیه السلام مواجه شدیم که حضرت نقلی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله داشتند. نبی اکرم در این روایت آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام را «زین السماوات و الارض» صدا می‌زنند که خوش آمدی ای زیبایی آسمان‌ها و زمین. ابیّ بن کعب هم نزد رسول خدا بود. برایش سؤال شد که آخر چطور ممکن است کسی جز شما زینت آسمان‌ها و زمین باشد یا رسول الله؟!
رسول خدا شروع می‌کنند چه شروع کردنی! گزارش کاملی از این روایت نمی‌دهم، فقط می‌خواهم به آن قسمت تعقیب نماز برسم.
بله، رسول خدا شروع کردند: قسم به خدایی که مرا به حق نبی مبعوث کرد، حسین بن علی در آسمان از او در زمین با عظمت‌تر است...
ایشان شروع کردند به بیان فضایل امام حسینی که برای تمام دنیای زمینی ما عظمتشان روشن است ولی هنوز تصوری از عظمت حضرت در آسمان نداریم؛ شروع کردند تا رسیدند به یک فرازی که ما برایمان عجیب بود؛ چرا یک تعقیب نماز خیلی کوتاه در ظاهر معمولی باید در این حال و وقت معرفی شود؟
پیامبر خدا به معرفی دعاهایی پرداختند که به صورت اختصاصی به امام حسین علیه السلام و آن طور که از روایت بر می آید به انوار مطهر بعد ایشان تلقین شده است. اتفاقا برای ابیّ بن کعب که آنجا بود هم سؤال شد: «این دعاها کدامند؟!» اولین دعایی که رسول خدا صلی الله علیه و آله معرفی می‌کنند، تعقیب نمازی است که به امام حسین علیه السلام اختصاصا تلقین شده است و در ادامه هم ابیّ بن کعب زیرکی می‌کند و ادعیه خاص ائمه بعدی را هم دریافت می‌کند.
حضرت در فضیلت آن تعقیب فرمودند هرکسی این را بعد از هر نماز (نفرمودند نماز واجب، بعد از هر نمازی) درحالی که هنوز نشسته است بخواند، خدای عز و جل، کار او را تسهیل می‌کند، سینه‌اش را گشاده می‌کند و در آخرین و حساس‌ترین لحظه عمر، در هنگام مرگ، به او تلقین شهادت «لا اله الا الله» می‌کند.
دیگر چه می‌خواهیم؟!
تعقیبی که ذکر فرمودند:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَلِمَاتِكَ وَ مَعَاقِدِ عَرْشِكَ وَ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ وَ أَرْضِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ أَنْ تَسْتَجِيبَ لِي فَقَدْ رَهِقَنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرٌ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ عُسْرِي يُسْرا
(کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۶۵)
