تقوا؛ آبروی ما نزد موجودات عالم و کلید ولایت معصومین علیهم‌السلام
چند روایت بخوانیم، در مذمت بی تقوایی و در ستایش تقواداری:
محمد بن الحسن، عن سهل بن زياد، عن يحيى بن المبارك، عن عبد الله بن جبلة ، عن إسحاق بن عمار، قال: قال أبو عبد الله عليه السلام: «يا إسحاق، خف الله كأنك تراه ؛ و إن كنت لاتراه فإنه يراك، فإن كنت ترى أنه لايراك فقد كفرت، و إن كنت تعلم أنه يراك ثم برزت له بالمعصية، فقد جعلته من أهون الناظرين عليك».
اسحاق بن عمار از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که ایشان فرمودند: ای اسحاق، از خدا [طوری] بترس گویا او را می‌بینی گرچه نمی‌بینی، او تو را می‌بیند. اگر در نظر می‌داشتی که او تو را نمی‌بیند، قطعا از حق چشم پوشیدی و اگر می‌دانستی که او تو را می‌بیند و سپس برایش با معصیت ظاهر شدی، در حقیقت او را از سبک‌ترینِ ناظرین بر خود شمرده‌ای!
محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن الحسن بن محبوب، عن الهيثم بن واقد، قال:
سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول: «من خاف الله، أخاف الله منه كل شيء ؛ و من لم يخف الله، أخافه الله من كل شيء».
هیثم بن واقد گفت: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که می‌فرمایند: هرکه از خدا بترسد، خدا همه چیز را از او می‌ترساند و هرکه از خدا نترسد، خدا او را از همه چیز ترسان گرداند.
عدة من أصحابنا، عن أحمد بن أبي عبد الله، عن أبيه، عن حمزة بن عبد الله الجعفري، عن جميل بن دراج، عن أبي حمزة، قال : قال أبو عبد الله عليه السلام: «من عرف الله خاف الله، و من خاف الله سخت نفسه عن الدنيا».
امام صادق علیه‌السلام: کسی که معرفت به خدا پیدا کند، از خدا بترسد و کسی که از خدا بترسد نفسش را از دنیا دریغ دارد.
و رواه علي بن محمد رفعه قال: قلت لابي عبد الله عليه السلام ان قوما من مواليك يلمون بالمعاصي و يقولون نرجو فقال كذبوا ليسوا لنا بموال اوليك قوم ترجحت بهم الاماني من رجا شيئا عمل له و من خاف من شيء هرب منه.
مردی گوید به امام صادق علیه‌السلام گفتم: گروهی از دوستانتان دچار گناهانی هستند و می‌گویند ما امید داریم! امام فرمودند: دروغ می‌گویند، دوست ما نیستند، آن‌ها گروهی هستند که آرزوها آنان را به این سو و آن سو کشد. کسی که امید چیزی را دارد، برای آن عمل کند و کسی که از چیزی بترسد از آن فرار کند.
