از مهدی عواضه فرزند ۱۷ ساله شهید معصومه کرباسی نقل شده که «اگر ما اندازه این مسئولیت و امتحان نبودیم قطعا خدا ما را اینطور امتحان نمی‌کرد!». دوست عزیزم که دنبال معجزه حیّ و حاضر می‌گشتی، ایام جنگه و باز اسطوره‌های شهید و منتظر می‌بینی. جز معجزه چی می‌تونه باشه؟ جز یک معجزه زنده، چی می‌تونست زبان آرمان علی‌وردی رو تحت شکنجه نگه داره، نگه‌داشت که هیچ، از زبانش این جمله رو جاری کنه که «خامنه‌ای نور چشممه»؟
صحبت از رهبری شد... ایشون می‌فرمودن [طبیعتا وقتی خیلی وقت پیش ازشون خونده باشم دقیق نقل نمی‌کنم ولی خوب مضمون یادمه:] از اصلی‌ترین معجزات پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، تربیت ابوذرها است؛ تربیت بادیه‌نشینان و عرب‌های بدخلقی که یک دانشمند علوم انسانی غربی پر مدعا حداکثرِ فاصله رو ازش حفظ می‌کنه؛ خود ما هم به فکر کنار آمدن با این افراد نمی‌بودیم کما اینکه نسل جدید فرزندان مرز و بوم خودمون رو توی اینستا نگاه می‌کنیم و وحشت می‌کنیم، چه از لحاظ درونی چه بیرونی، سعی می‌کنیم فقط فاصله بگیریم، چه رسد به تربیت کردنی که اون‌ها رو تبدیل به بهترین انسان‌های تمام ادوار انسانی کنه.
اگر کسی در این زمانه زیر شکنجه دشمن این چنین مقاومتی می‌کنه، این خودش رشد نکرده؛ این ترابِ بو ترابه. همون ترابی که کافر در روز قیامت می‌گه: «یا لیتني كنتُ ترابا».
