از امام صادق علیه‌السلام:
مؤمن چنان کرامتی نزد خدا دارد که اگر تمام بهشت را از او بخواهد به او اعطا کند بدون اینکه چیزی از ملک خود خدا کم شود.
و کافر نزد خدا چنان پست است که تمام دنیا را بخواهد به او اعطا می‌کند بدون اینکه چیزی از ملکش کم شود.
خدا بنده مؤمنش را با بلا تجدید عهد می‌کند، همانطور که فرد غائب، اهلش را با سوغاتی‌های تازه تجدید عهد و دیدار می‌کند. خدا دنیا را از مؤمن منع می‌کند همانطور که طبیب مریض را.
روایات باب شدت ابتلای مؤمن کتاب کافی که کم‌تعداد یا ضعیف هم نیست تا بهانه‌گیری کنیم، یکی از ابوابی است که بر هر مؤمن مطالعه‌اش غنیمت است. در این باب از روایات است که می‌خوانیم: بر اساس میزان ایمانی فرد، بلای او که تحفه الهی است هم شدت می‌گیرد. این روایت از یک جهت دیگر هم جالب توجه بود که دنیا انقدر پست و بی‌ارزش است که برای خدا اهمیتی ندارد اگر همه‌اش را بخواهد بردارد و بیندازد جلوی کافر. به عنوان یک مؤمن اگر خدا بخواهد روزی طبق روایت «من سخف ایمانه، قلّ بلاءه»، با من برخورد کند و بلاهای کمتر از این سرم آورد، حق دارد. آخر چند مرتبه پدری از مسافرت برگردد و ببیند فرزند مشغول دنیایش است و از سوغاتی‌ها ابراز خوشحالی نمی‌کند و ضد حال است؟ بالاخره یک روز دست از سرت بر می‌دارد هرچند که رحمت واسعه‌ای داشته باشد که تو را به خشم خود نیندازد ولی از این مرحله بالاتر نخواهی رفت...
